cytuję za Wirtualnym Muzeum Konstancina

Dziś w nocy, w wieku 95 lat, zmarł Józef Hertel, zasłuzony badacz i propagator historii Skolimowa i Konstancina. Był poetą, pisarzem i publicystą a także animatorem kultury. Z Konstancinem-Jeziorną związał się w 1976 r. Napisał około 30 unikatowych publikacji na temat wybitnych osób i zabytków związanych z tym miejscem pozostających źródłem wiedzy, która bez niego byłaby z pewnością zapomniana. Niech spoczywa w pokoju.

KONSTANCIN-JEZIORNA Kilka miesięcy temu odszedł na zawsze Józef Hertel - znawca historii Konstancina i jego miłośnik. Spoczął na na cmentarzu skolimowskim, któremu poświęcił jedną ze swoich publikacji

Józef Hertel dożył sędziwego wieku, pozostawiając po sobie niepodważalną spuściznę, w tym 26 książek związanych z początkami i historią Konstancina oraz stuletniego uzdrowiska.

Konstancin go oczarował
Aby zrozumieć i docenić wieloletnie literackie zmagania Józefa Hertla z otaczającym światem, trzeba cofnąć się do jego lat dziecięcych, które spędził na łódzkich Bałutach. Tu dorastał i stąd w wieku 18 lat został wywieziony (był rok 1941) na przymusowe roboty do Niemiec. Po powrocie w 1945 r. podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Łódzkim. Tym razem miał szczęście, gdyż trafił do środowiska, które stworzyło aktywną grupę poetycką nazywaną „grupą Olszewskiego, Szczawińskiego i Wirtha”. Należący do niej studenci to kilkanaście młodych, zdolnych osób obojga płci o szerokim wachlarzu poglądów od katolickich po lewicowe. Członkowie grupy byli bardzo aktywni, sporo publikowali m.in. w „Dziś i jutro”, „Tygodniku Powszechnym”, „Szpilkach”. Dodatkowo rozwijali działalność poetycką, występując na porankach i wieczorach autorskich w Łodzi, Poznaniu, Warszawie, Szczecinie, Karpaczu i innych miastach.
Pracę po studiach Józef Hertel rozpoczął 1 stycznia 1951 r. w dzisiejszym Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie jako kierownik literacki. Tu wspólnie z nowym dyrektorem Edmundem Kronem stworzyli świetny duet, który wprowadził prowincjonalny teatr do czołówki scen krajowych.
Po wielu życiowych kolejach losu w 1976 roku pan Józef trafił do Konstancina, gdzie jako kierownik Uzdrowiskowego Domu Kultury (UDK) przepracował 6 lat. Tu mógł realizować swoje życiowe pasje i zainteresowania. Stary Konstancin z jego przedwojennymi willami i niezagasłą kulturą zachwycił go i oczarował. Oprowadzał po nim niezliczone wycieczki młodzieży szkolnej, kuracjuszy i turystów. Lata jego pracy w PPUK to czas rozwoju bazy leczniczej Uzdrowiska i budowy tężni solankowej. Realizując wizję rozwoju działalności kulturalnej doprowadził do stworzenia na Politechnice Warszawskiej pierwszego projektu muszli koncertowej w Parku Zdrojowym. Snuliśmy wtedy plany utworzenia UDK w dzisiejszej Hugonówce, a jego zasługą było także zorganizowanie pierwszego koncertu w nowo otwartej tężni w 1980 roku.

Rogata dusza
Niestety nadszedł rok 1982. Nasz bohater został zmuszony do odejścia z pracy w PPUK z powodu działalności związkowej w OK NSZZ „Solidarność” Służby Zdrowia. Przygarnęliśmy go wtedy do pracy w Ośrodku Kultury. Po kilku miesiącach zdecydował się na odejście i samodzielne prowadzenie działalności wydawniczej. Było mu początkowo trudno, bo przez całe swoje życie zawodowe, od pierwszej pracy, miał opinię człowieka niezależnego i „rogatej duszy”. I to się nie zmieniło do końca życia. W latach 80. pisał książki i artykuły do prasy codziennej i tygodników, z czasem zaczął wydawać gazetkę „Wieść Gminna”. Przez blisko 40 lat pozostał wierny Konstancinowi i jego unikalnym wartościom kulturowym. W pamięci wielu mieszkańców pozostanie na długo widok jego sylwetki pochylonej nad nieodłącznym rowerem.
Na zakończenie tego wspomnienia chciałbym przytoczyć jedną z pierwszych prób poetyckich Józefa Hertla z 1948 roku, jego ulubiony wiersz „Trawa na gruzach”:

„Ta zieleń jest lirą,
W struny napięty gruz; -
Słyszysz, jak niecierpliwie kwilą? -
Złóż na nie rękę, złóż.

Drugą niebieskiej tknij harfy
I tak od świtu aż po dnia skraj:
Pod palcami twoimi świat martwy
Wstanie. - Ty ręce złóż i graj.”

W hołdzie Kronikarzowi Konstancina - Andrzej Szczygielski.

[www.kurierpoludniowy.pl]



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2018-08-27 14:23 przez pionek AGORY.

Przy okazji obchodzonego dziś Międzynarodowego Dnia Teatru chciałbym przypomnieć postać prof. Andrzeja Wirtha który zmarł 10 marca bieżącego roku.

prof. Andrzej Wirth - teatrolog, krytyk teatralny, tłumacz, prekursor teatrologii praktycznej, twórca pojęcia teatru postdramatycznego. Studiował filozofię pod kierunkiem Władysława Tatarkiewicza i Tadeusza Kotarbińskiego. Współpracował z Instytutem Badań Literackich w Warszawie. Recenzje i teksty o teatrze publikował w "Polityce" (gdzie kierował działem kultury), "Nowej Kulturze", "Dialogu". Od 1966 stale za granicą. Był wykładowcą w Stanford University, a od 1970 City University of New York. Wykładał także w Harvardzie i Yale, a następnie w Oxfordzie oraz na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie.
W 1982 założył Institut für Angewandte Theaterwissenschaft (ATW, Instytut Teatrologii Stosowanej) na Uniwersytecie Justusa Leibiga w Giessen - do jego uczniów należą René Pollesch, Hans-Werner Kroesinger, kolektywy twórcze Rimini Protokoll, Gob Squad i She She Pop.
Tłumacz na język polski sztuk Bertolta Brechta, Friedricha Dürrenmatta i Petera Weissa


A jaki miał związek z Konstancinem? Był kolegą z czasów studenckich dobrze znanego nam Józefa Hertla, którego odwiedzał również w Konstancinie.


Jak wspomina Andrzej Szczygielski "był również współtwórcą aktywnej poetycko i społecznie grupy twórczej łączącej ludzi odmiennych poglądów i wrażliwości.Był inicjatorem wydawnictwa niezwykłego, pokazującego złożoność ich korzeni, różnorodność wartości i niezwykłą siłę
młodości."




[www.e-teatr.pl]



Zmieniany 1 raz(y). Ostatnia zmiana 2019-03-27 13:12 przez pionek AGORY.